دویدنها
ارسال شده توسط Mahdi Movahed-Abtahi در 94/7/27:: 12:10 صبحاکنون محرم است و اینجا کربلا، با مژه جارو زن تا اشک شوید این راه را:
این زمین عزیز است
چون که لاله خیز است
از ادب چنیـن اسـت
پابـرهنه گشتـن هر طرف دویدن
وای از این مصیبت وای از این مصیبت
بـاغـبـان اگـر بـود
لالـه اش به بَر بـود
غنچه اش نه این بود
خون زِ پا چکیدن روی گُل دویدن
وای از این مصیبت وای از این مصیبت
آسمان و خـورشیـد
تار و تیـره گـردیـد
کـاشُ او نـمی دیـد
خیل آن سُتـوران روی او دویـدن
وای از این مصیبت وای از این مصیبت
ابـر و بـاد اگـر بـود
بـارشـی دِگـر بـود
زنـدگی نه این بـود
تشنگی کشیدن تشنه لب دویدن
وای از این مصیبت وای از این مصیبت
جـام تـر نـنوشیـد
تشنه لب خـروشید
دیـده ها بجـوشیـد
اشکِ دیده ریزان روی گِل دویدن
وای از این مصیبت وای از این مصیبت
چشـمه ای نجوییـد
جـرعـه ای نپـوییـد
ساقی اش نگـوییـد
مشـک او ببـیـنیـد
تیر بر آن نشاندن آب از آن دویدن
وای از این مصیبت وای از این مصیبت
تنشـگـانِ حیـران
از سـراب خـونین
اشکتـان چو باران
بی امـان چکیـدن
مشک پاره دیدن تشنگی کشیدن
وای از این مصیبت وای از این مصیبت
یا بگـو به سـقّـا
بشنـو نـالـه مـا
یا بیـارد اینـجـا
سایه بر سـرِ مـا
خون دل چشیدن ناتوان رسیدن
وای از این مصیبت وای از این مصیبت
بحر متدارک متقارب مثمن (فاعل فعولن فاعل فعولن)
سروده غلام
